INTENCIÓNS

Pois iso mesmo. Con este poema de Manuel Antonio queda bautizado este barco que comeza aquí a súa singradura, sen rumbo fixo pero co vento en popa.

Encheremol-as velas
C'a luz náufraga d'a madrugada

   Pendurando en dous puntos cardinaes
a randeeira esguía
d'o pailebote branco

                    C'as suas mans loiras
                    acenan mil adeuses as estrelas

   Inventaremos frustradas descobertas
   a barlovento d'os horizontes
   pra acelerar os abolidos corazóns
d'os nosos veleiros defraudados

   Halaremos pol-o chicote
d'un meridián innumerado

   N'a illa anónima
de cada singladura
esculcaremos o remorso d'a cidade

         Ela noitámbula desfollará
         como unha margarida prostibularia
         a Rosa d'os Ventos d'o noso corazón

   Encadearemos adeuses d'escuma
pra todal-as praias perdidas
   Xuntaremos cadernos en branco
d'a novela errante d'o vento
   Pescaremos n-a rede d'os atlas
ronseles de Simbad

   E cazaremol-a vela
sobre o torso rebelde d'as tormentas
pra trincar a escota d'unha ilusión.